με φοντο λιτες γραμμες

Το Alentejo ειναι μια περιληψη τοπιου. Kιτρινη γη που ενωνεται με χαμηλους κυματισμους, μοναχικες φιγουρες δεντρων και ενιαιο γαλαζιο για ουρανο. Μια ακουαρελα με ελαχιστες πινελιες.

Καυσωνας. Εκτος σκιάς θα φτανει τους 45 βαθμους. Τα τζιτζικια σκανε προκαλώντας ενα  θορυβο που μπαινει απο τα παραθυρα καθε φορα που κανω απελπιδες προσπαθειες για λιγο φρεσκο αερα.

Καταμεσημερο Αυγουστου, και καταμαυρα αυτοκινητα κινουνται στους δρομους. Μα ειναι δυνατον, να προτιμουν το μαυρο?  Καποια ανοιχτοχρωμα (ευτυχως) αλογα υποφερουν(λιγοτερο ελπιζω) μασωντας καυτα ξεροχορτα. Βρισκομαστε στην προεκταση του τοπιου οπου ο δον-Κιχωτης παλεβε με ανεμομυλους. Να ηταν αραγε Αυγουστος? Ετσι νομιζω.

Προχωρώντας, περιφραγμενες εκτασεις απο εκεινες τις οξιες που παραγουν φελο. Ξεγυμνωμενοι κορμοι, με εκεινο το χρωμα της τερρακοτα που μοιαζει με φλογισμενο δερμα, σαν των ηρωων του White Spirit*

Πριν μπουμε στην Evora κανουμε μια παρακαμψη για να δουμε ενα μεγαλιθικο σχηματισμο που χρονολογειται απο το 7000 πΧ, ο σημαντικοτερος της Ιβηρικης χερσονησου

Καυσωνας.

Η Evora ειναι μια οχυρωμενη πολη, σαν τις δεκαδες που θα συναντησουμε. Σε μια χωρα χωρις σημαντικους ορεινους ογκους , συνανταμε στα ανατολικα εκτασεις σαν επιφανεια τηγανιτας με εξογκωματα σαν εκεινες τις μεγαλες φουσκαλες που κανει η ζυμη. Εκει, εκτιζαν ακροπολεις  γιατι ειχαν γειτονες με επεκτατικες βλεψεις.

Στην κορυφη της πολης , ο Ρωμαικος ναος της Αρτεμιδος και το μοναστηρι.

Οι δρομοι στενοι τους διασχιζουν ευχαριστα ανεπαισθητα ρευματα αερα. Αργα το απογεμα μοσχοβολαει απορρυπαντικο ρουχων απο τις απλωμενες μπουγαδες.

Μια πολη με ασβεστωμενους τοιχους και κιτρινο και γκρι χρωμα να υπογραμμιζει ευθειες και καμπυλες

Στον καθεδρικο ναο, ο Βασκο ντε Γκαμα ευλογησε της σημαιες των πλοιων πριν ξεκινησει το δρομο για τις Ινδιες το 1497.

Παραδοξως, αυτη ειναι η μονη αναφορα για αυτον, στην πολη οπου εζησε το μεγαλυτερο μερος της ζωης του εξορισμενος απο την γεννετηρα του μετα την επιστροφη απο το δευτερο ταξιδι στις Ινδιες το 1507.

Η μηπως δεν ειναι?

Προσωρινη εκθεση σε καθολικη εκκλησια

Λατρευτικα αντικειμενα  συγχρονου ντηζαιν συγκεντρωμενα με αφοσοιωση και ζήλο απο οπαδο νεας θρησκειας.

Σε μια πολη οπου δε συναντας azulejos υπαρχουν ωστοσο πλακακια με γεωμετρικα σχηματα που μου θυμιζουν σχολικες εργασιες  καλλιτεχνικων ή οποιες σελιδες βρισκονται διπλα στο τηλεφωνο στο πατρικο μου σπιτι

το φως ΟΜΩΣ τη στιγμη που ο ηλιος επεφτε ακριβως παραλληλα στη μαρκιζα του μουσειου εχει γραφτει στο μυαλο μου για παντα. Ειναι η στιγμη που ο δημιουργος  δοκιμαζει  μια φωτεινη πινελια

που τελικα, λιγα λεπτα αργοτερα εξαφανιζει. Κριμα.

* της Paule Constant

_ _ _ _ _

Η πρωτη φωτο ειναι απο το deviantart. Δεν εχω δικη μου για τους ανεφερθεντες λογους