Ενα πανό με συνθηματα για την απεργια στον τοιχο δεν εδενε ουτε καν χρωματικα με τον περιβαλλοντα χωρο. Εγγραφα στον πινακα ανακοινωσεων στερεωμενα προχειρα στην ακρη τους, στριφογυριζαν απο το ρευμα αερα που διεσχιζε το γραφειο. Οι κουβεντες παναλαφρες εμπαιναν απο την πορτα και εβγαιναν βιαστικα απο τα παραθυρα . Τα παιδια ζητουσαν αναβραζοντα ντεπον, ιωδιο, τα κλειδια. Το κουτι με τα χειροποιητα γλυκα αδειασε γρηγορα.
Εξω καλυτερα. Η καλυτερη θεα ever. Πανω κατω. Γυρω γυρω. Ξανα και ξανα. Μεχρι που ολοι μπηκαμε ξανα μεσα. Για αλλες τρεις φορες. Φευγοντας ειδα ποδοπατημενο ενα poisson d’avril.
(Kαπου περα στο Μαραγκα εχει αραξει ενα χλωμο προσωπο με ενα magic bus)
Μπακαληδες. ναι. Αυτη η λεξη μου ερχεται. Στα τελαρα μας , φρεσκα φρουτα οποιος προλαβει. Μετα? Αφου τα εχουμε 8α τα δωσουμε και αυτα. Αν θελουν πιο φρεσκα να πανε αλλου. Αν τους κανει. Μερικες φορες δε σηκωνομαστε καν. Παρε οτι θελεις , θα το σημειωσω μετα. Στα κιταπια μας, εκει κανουμε σουμες. Και τα βερεσεδια. Τελικα ξεχρεωνει για αυτους και για μας η κοινωνικη πολιτικη.
Ερχεται και μας αναβαθμιζει σε διεκπεραιωτες εγγραφων. Και ετσι των ελευ8ερο χρονο μας αδειαζουμε τη ζωη μας να συπληρωνουμε με το μισθο μας. Δεν εχουμε κοινωνικη πολιτικη για τους νεους? Η Οικογενεια. Ανεργια? Η Οικογενεια. Υποβαθμισμενη παιδεια? Η Οικογενεια. Ενα αλλο παραλληλο συστημα που αντι να δρα επικουρικα, διαιωνιζει το Συστημα.
Η δικη μας Υποθεση, του Βαλκανικου Ηλιολουστου Νοτου.
Και ομως οχι, εδω δεν ταιριαζει το Gomorra.Ουτε ο Νονος.
Αλλα ο γιος του μπακαλη που με το φορτηγακι του τριγυραναει στα χωρια του Γαλλικου Νοτου. Στηνει την παραγκα του και πουλαει. Αλλοτε με ορεξη , με κινητρο και αλλοτε χωρις. Στο φως και στον ηλιο και αυτος. Η οικογενεια στο φοντο. Χαλαρα.
Αλλα οχι και τοσο . Ετσι συναδελφε?
Le fils de l’épicier (2007) εδω
chez mon double 
θα συνεχήσω
…mais ce qui est important c’est pas la chute, c’est l’atterissage…(La Haine)
αναμνήσεις;;;
εδώ καφές κάτω από τον ήλιο από τους απεργούς και μία σκέψη από κάποιους πιο ψαγμένους, άραγε αξίζουν να αγωνίζονται και για αυτούς που κοιτούν πλέον μόνο το 15νθήμερο; τελικώς ο καθένας για τον εαυτό του;
και όλα αυτά τα όνειρα κάποιες φορές δίπλα από το ποτάμι;
η αισιοδοξία συνεχίζει να με καταβάλει ότι υπάρχουμε ακόμα ονειροπόλοι που θέλουμε πραγματικά να προσφέρουμε. τί γίνεται όμως όταν…
sans lutte…quel aterrissage!!
δυστυχως κατεληξε να λεγεται σκεψη ψαγμενων.δε μπορει το ψαξιμο να οδηγει μονο στον κυνισμο και στον ατομικισμο..(μπορει βεβαια αλλα γιατι??)ξαναπιασα λοιπον το Plan A που το ειχα παραμελησει
plan A???
sorry αλλά τακτοποιώ ακόμα αρχεία…
μια λογοτεχνικη παρατηρηση και μια ερωτηση: μελαγχολικο το κειμενο σου αλλα το φχαριστηθηκα. υπαρχουν απριλιατικα ψαρακια στο νησι;
ααα και μια διαπιστωση: το ατομικο και το συλλογικο δεν ειναι τοσο απομακρισμενα οσο νομιζουμε
Oui. Plan A, chavel
Oυί, καποιο πουλακι τα εβαλε να κανουν απριλιατικα ψαρακια!! ποιοι το νομιζουνε,λεμονατη????
μαρεσουν τα πουλακια που ερχονται και σου ψιθυριζουν ωραια πραγματακια!
…οι περισσοτεροι απο μας το νομιζουμε αυτο κι εγω μεχρι προσφατα δεν το ειχα συνειδητοποιησει μεχρι που ηρθε ενα πουλακι και με διαφωτισε